Waarom ik geen eco warrior ben (en het ook niet ambieer)

Ik vind het knap hoe sommige mensen ineens besluiten om volledig duurzaam te leven. Op werkelijk waar alle gebieden van hun leven. Ze gaan voor 100% plantaardig, fair trade en wat al niet meer en dat vind ik erg bewonderingswaardig. Wat me wel opvalt is dat deze mensen vaak hun levensstijl direct op anderen proberen te leggen. Zo van, ‘ik ging dus nu moet jij ook.’ Die houding ontmoedigt me.

Daarom dacht ik, laat ik eens delen waarom ik geen duurzame heilige wil worden. En waarom ik daar ook niet naar streef. Ik bedoel, alles goed en aardig lieve mensen maar mogen we dat allemaal zelf even bepalen? Wat we doen? Ik merk een ‘het is niet goed genoeg’ oordeel in de duurzame lifestyle. Duurzaam leven, je ontkomt er haast niet aan. Voor sommigen een hype of trend, voor een anderen een way of life en voor mensen zoals ik een 80/20 regel. Tachtig procent van mijn leven richt ik zo duurzaam mogelijk in. Die andere twintig procent is voor alles waar ik geen verschil in wil uitmaken, gewoon omdat het niet binnen mijn bereik ligt of omdat ik er simpelweg geen moeite voor wil doen. There I said it folks. Nee, ik heb niet altijd zin om altijd maar een duurzame keus te maken. En zo ben ik er achter gekomen, je doet het ook nooit goed.

Ik was met iemand op een verjaardag in gesprek over United Wardrobe. Ik vertelde dat ik daar eigenlijk op ondergoed, zwemkleding en sokken na zo ongeveer alles van mijn garderobe en schoeisel koop. Of niet alleen daar natuurlijk, ook wel eens tweedehands op andere adressen. Zelden koop ik nog wel eens iets nieuws hoor. Recent nog, deze toffe broek. Maar goed, ik zei dus dat ik expres geen nieuwe aankopen meer doe en al helemaal niet bij winkels als Primark, Zara, Mango etc. Vanwege de lage lonen, de milieubelastende stoffen en omdat ik graag mee wil hergebruiken. Dat ik dan toevallig een vest van Primark tweedehands scoorde viel bij haar verkeerd. Dat kon ik toch niet maken, tweedehands een vest van de Primark? En afgelopen weekend iemand die me via instagram erop wees dat het merk nog steeds kinderen uitbuit. Ja, dacht ik, maar ik koop het NIET nieuw. Het belandt nu niet in de verbrandingsoven en ik koop niks nieuw, dus via welke winkel dan ook: er wordt niets nieuw voor mij gemaakt. Ik weet het, een druppel op een gloeiende plaat maar al die druppels samen vormen uiteindelijk wel een plas. Een zee. Een meer. Op den duur. Ben je goed bezig wordt je afgestraft.

Help, ik ben informatiemoe!

Moe-de-loos word ik van deze duurzame heiligen. En ik merk dat de informatiestroom van ‘dit MOET beter’ continue aanstaat. Op facebook bijvoorbeeld en instagram want Facebook laat alles zien op basis van je interesses. Voor mij is dat een mengelmoes aan berichten van Wakker Dier en Stichting Vluchtelingen, gerelateerd. En ik wil alle zielige mensen en dieren wel redden, dus je snapt hoe dat gaat in mijn hoofd (en bankrekening, sorry schat). Die stroom aan informatie heb ik uit gezet. De facebook app van mijn telefoon verwijderd en ik ben heel veel groepen en pagina’s aan het ontvolgen, gewoonweg omdat ik er zo moe van word. Informatiemoe. Ik blijf wel organisaties en initiatieven volgen die bij mij geen energie zuigen en die op een positieve manier hun boodschap brengen.

Nou, ik wil dus op een aantal gebieden geen duurzame keuzes maken. Je kunt tenslotte niet heel de wereld redden en daarnaast ben je ook nog gewoon een mens. Althans, ik wel en af en toe laat ik het grote gemak mij dienen. Voor mijn gevoel moet ik de hele tijd mezelf verantwoorden. Ik eet bijvoorbeeld geen vlees, zelden vis en af en toe een eitje. Niet goed genoeg, vinden de veganisten. Nu volg ik een vrij toegankelijke cursus van 4 weken waarin je onbewerkt plantaardig leert eten. En het mooie is, ik hoef me niet aan te passen. Ik word niet continue gepusht om helemaal veganistisch te eten. De focus van de cursus is namelijk energie halen uit je voedingspatroon. Niet om Stella te overtuigen om helemaal plantaardig te gaan eten en leven. Gelukkig maar, anders was ik vrij snel afgeknapt denk ik. Ik doe en kies wat er in mijn vermogen ligt en dat zijn de volgende onderwerpen:

• ik eet geen vlees, zelden vis en de eieren zijn of biologisch of van de kippen van de buren
• ik eet zoveel mogelijk biologisch
• ik tuinier biologisch in onze tuin en volkstuin
• ik maak graag gebruik van troep-vrije / natuurlijke schoonmaakmiddelen en verzorgingsartikelen of ik maak het zelf zoals deodorant of lippenbalsem maar ook toiletreiniger
• ik pas de zero waste lifestyle toe in de badkamer, deels in de keuken en waar ik kan met boodschappen doen
• ons interieur bestaat voor zo’n 90% uit tweedehands woonaccessoires en meubels
• we maken veel dingen in huis zelf, liefst met gered materiaal of hergebruik van materiaal
• ik scheid het afval
• er ligt een tuinplan klaar om alle tegels eruit te halen en zo te zorgen voor meer voeding, bodem en bijen/hommel/vlinder etc aanloop (ook beter voor het regenwater)
• ik ben nog bezig met mijn rijbewijs dus tot nu toe heel bewust onderweg met de fiets, lopend of het OV
• we hebben geen droger, de was wappert dus fijn buiten te drogen (of op zolder, aan lijntjes)
• de verwarming komt bij ons niet boven de 18 graden in principe en staat boven altijd uit
• we kiezen voor LED en spaarlampen
• 80% van de inhoud mijn kledingkast en 90% van die van de jongens is tweedehands
• ik adopteer samen met Elly een bijenvolk op een biologisch-dynamische imkerij
• ik kies waar ik kan en het budget het toelaat voor fair trade (dit lukt niet altijd)
• ik probeer zoveel mogelijk lokale kleine ondernemers te steunen in onze aankopen en vermijdt prijsstunters
• ik was met Seepje wasschillen
• ik gebruik een troep-vrije shampoobar

En zo zijn er vast nog meer dingen die ik wel duurzaam aanpak 😉 Maar er zijn ook dingen die ik niet doe. Of waar ik het laat. Zoals:

• ik heb een nieuwe koffiemachine met jawel, plastic cupjes (foei foei). De cupjes kun je ook gebruiken als knutselmateriaal, stekbakjes of gewoon netjes scheiden. Je kunt ook kiezen voor navulbare (mij teveel moeite) of de fair trade variant van de PLUS (die zit hier niet in de buurt helaas). Nee, het is niet per se duurzaam. Maar raad eens? Het is lekker! Koffie is een lifesaver hier. En ik weet het, het is een stuk zero-waste waardiger om zo’n slow coffee te doen. Maar, dat past niet bij mij. Dus dat doe ik ook niet.
• De menstruatiecup. Gewoon niet. Nee. Nada. Niks ervan.
• Wasbare luiers, had het graag gewild maar het zat er niet in.
• Zalm,eieren en roomboter: zalig. Oh en vergeet dat zeldzame portie kibbeling niet op de markt op zaterdag. Mjam!
• Plastic-vrij: ja graag, waar het lukt. Want soms lukt het niet altijd en ik woon op een dorp en heb maar een beperkt aantal winkels hier waar ik boodschappen kan doen. Online dan? is ook niet duurzaam! Dus, dan maar wel die in plastic verpakte avocado. Enne, toen ik naar Denemarken ging had ik ook van alles bedacht. In de praktijk bleek dit best wel lastig. Ik besloot minder op te letten en meer te genieten, #plasticfreefail. Moet ik nu in een hoekje gaan zitten huilen? Ik denk dat dit niet de bedoeling is.

Conclusie: ik kan niet alles en wil niet alles. En dat is helemaal OK mensen. Ik ben geen activist, draag wel mijn steentje bij maar zorg er ook voor dat dat steentje geen hunebed word. Want dan houd ik het zelf ook het langste vol.

Vertel eens, waar doe jij geen concessies in?